HRDC staat stil bij de Wereldvluchtelingendag: Curaçao heeft het Vluchtelingenverdrag (1951) niet getekend.
Op 20 juni wordt overal de wereldvluchtelingendag herdacht ten ere van alle mensen die gedwongen op vlucht zijn. Vluchtelingen behoren tot de meest kwetsbare mensen ter wereld. Het Vluchtelingenverdrag van 1951, aangevuld met het Protocol van 1967, helpt hen te beschermen. Ze vormen de hoeksteen van de bescherming van vluchtelingen. Het Verdrag van 1951 bevat de internationaal erkende definitie van een vluchteling en schetst de rechtsbescherming, rechten en bijstand waarop een vluchteling recht heeft. Het kernprincipe van het Verdrag van 1951 is non-refoulement, dat stelt dat een vluchteling niet mag worden teruggestuurd naar een land waar zijn of haar leven of vrijheid ernstig wordt bedreigd.
Curaçao heeft tot nu toe het nut van noch het verdrag noch het protocol erkend. We sluiten ons dus aan de gelederen van landen zoals Eritrea, Libië, Uzbekistan en Cuba. Aruba heeft dit verdrag trouwens wel getekend.
Deze documenten omvatten de minimale basisnormen voor de behandeling van vluchtelingen, zodat ze een waardig en onafhankelijk leven kunnen leiden. Het definieert ook de verplichtingen van een vluchteling jegens gastlanden en specificeert bepaalde categorieën mensen, zoals oorlogsmisdadigers, die niet in aanmerking komen voor de vluchtelingenstatus. Bovendien beschrijft het de wettelijke verplichtingen van de landen die partij zijn bij een of beide verdragen.
Human Rights Defense Curaçao, een onafhankelijke burgerorganisatie die vijf jaar geleden is opgericht, zet zich in voor het hooghouden van de mensenrechten voor alle mensen die zich op Curaçao bevinden. Bij het uitvoeren van onze missie laten wij ons leiden door mensenrechtenverdragen en normen.
Naast het ratificeren van het bovengenoemd verdag en protocol, zet HRDC zich ook in dat de Curaçaose regering deze internationale regelgevingen omzetten in nationale wetten om ervoor te zorgen dat vluchtelingen worden beschermd en hun rechten worden nageleefd.
Geschiedenis van het Verdrag van 1951
In de nasleep van de Eerste Wereldoorlog (1914 – 1918) ontvluchtten miljoenen mensen hun thuisland op zoek naar een toevluchtsoord. Regeringen reageerden door een reeks internationale overeenkomsten op te stellen om reisdocumenten te verstrekken aan deze mensen die in feite de eerste erkende vluchtelingen van de 20e eeuw waren. Hun aantal nam dramatisch toe tijdens en na de Tweede Wereldoorlog (1939-1945), toen miljoenen mensen gedwongen werden te vluchten. Als reactie hierop heeft de internationale gemeenschap gestaag een reeks richtlijnen, wetten en conventies samengesteld die gericht zijn opinternationaal niveau biedt.
Alex Rosaria
Operation Manager HRDC